نماد مهر

ღ♥ღ از آسمان مهربان تر خدای آسمان است که آنرا گنبد هستی قرار داده است ღ♥ღ

نماد مهر

ღ♥ღ از آسمان مهربان تر خدای آسمان است که آنرا گنبد هستی قرار داده است ღ♥ღ

لبخند حلال
آخرین نظرات
  • ۲۹ شهریور ۹۷، ۲۰:۱۱ - 00:00 :.
    تسلیت

 


 آیا امام علی(ع) تمام نمازهای صبح خود را با غسل جنابت خوانده و نیز آیا ازدواج موقتی با خواهر خلیفه دوم داشته است؟
پرسش
آیا این‌که گفته شده؛ امام علی تمام نمازهای صبح خود را با غسل جنابت خوانده و یا آن‌حضرت با خواهر عمر ازدواج موقت کرد، درست است؟
پاسخ اجمالی
گفتاری در فضای مجازی نقل شده است که به صورت خلاصه این‌گونه می‌باشد: «امیر مؤمنان علی(ع)، فضیلت نکاح و متعه را بیان می‌فرمود، تا به جایی رسید که فرمود: من از روزی که به تکلیف رسیده‌ام تا حال یک شب بی‌زن نخوابیده‌ام، در باقی عُمر هم یک شب بی‌زن نخواهم خوابید. عُمَر حاضر بود و با خود خیال کرد که با این ادعای او، می‌توانم علی را دروغگو نشان دهم و دروغ او را بر مردم ظاهر گردانم، علی را به خانه خود دعوت می‌کنم تا به مردم نشان دهم که او دروغ گفته است. اما همان شب خواهر عمر خود را تسلیم امام می‌کند و امام او را می‌پذیرند». یک‌بار خواندن این گفتار، همه مسائل را برای انسان آشکار می‌کند و دیگر نیازی به بحث از جزئیات نیست؛ اما به صورت کلی باید گفت:
1. بخش دوم این گفتار با اندکی تفاوت در کتاب «أنوار نعمانیه» تألیف محدث جزائری با عبارت «یحکی» نقل شده است،اما هیچ سندی برای آن، ذکر نکرده است؛ ‌زیرا این کتاب -علاوه بر اشکالات متعددی که بر آن شده- از کتاب‌های متأخر بوده و بدون ذکر سند نمی‌توان روایاتش را پذیرفت.
2. وجود اشکالات محتوایی بسیار زیاد بر این گفتار، مخصوصاً در بخش اول آن، ظن به دروغ و جعلی بودن آن‌را به یقین تبدیل می‌کند و اساساً فرض این‌که در طول زندگی یک انسان جنگ‌جو مانند امام علی(ع)، حضرتشان بتواند حتی یک شب بدون همسر نخوابد، ‌فرضی خلاف واقع بوده و هر شخصی به بطلان آن پی می‌برد.
البته روایاتی وجود دارد که در آنها پیامبر(ص) و ائمه اطهار دستور داده‌اند؛ انسان ازدواج کند و وقتی مسلمان به دورانی رسید که باید در آن ازدواج کند، حتی یک شب نیز  مجرّد نماند، امام صادق(ع) می‌فرماید: «شخصی به پیش پدرم امام باقر(ع) آمد. پدرم به او گفت: آیا زن داری؟ شخص گفت: نه  امام فرمود: دوست ندارم تمام دنیا و آنچه در آن است از آن من باشد و من شبی را بخوابم در حالی‌که هیچ همسری ندارم. دو رکعت نماز انسان ازدواج کرده بهتر از مردی است که شب را به عبادت و روز را به روزه بگذراند [ولی ازدواج نکرده باشد]. سپس پدرم هفتاد دینار به او داد تا ازدواج کند».
البته عبارت «إِنِّی أَبِیتُ‏ لَیْلَةً لَیْسَ‏ لِی زَوْجَةٌ» اشاره به برتری تأهل داشته و این‌که طبیعی است انسان متأهل در بیشتر شب‌ها دسترسی به همسر خود دارد. نه این‌که هر شب عمل زناشوئی را انجام دهد.


 


این موضوع در بین علماء شیعه و سنی مشهور و مکرّر وارد شده است اما علماء در مورد آن اتفاق نظر ندارند:

علامه مجلسی در بحار نقل می فرماید:

رسول خدا (ص) از خیبر بیرون رفت و در راه به استراحت پرداخت و نگهبانی شب را به بلال سپرد و بعد به خواب رفت. بلال مدتی بیدار ماند و نماز خواند در نزدیکی های صبح به خواب رفت از قضا نه بلال بیدار شد و نه رسول خدا و نه کسی از اصحاب؛ تا خورشید طلوع کرد و حرارت خورشید آنها را بیدار کرد. ناگهان حضرت بیدار شد و فرمود: بلال چرا بیدارمان نکردی؟ 

بلال گفت: پدرم به فدایت یا رسول الله مرا هم مانند شما خواب ربود. 

حضرت فرمود: حرکت کنید؛ مقداری حرکت کرده بودند که حضرت ایستاد و وضو گرفت به بلال گفت؛ اذان بگو. 

آنگاه نماز صبح را قضا کرد و بعد فرمود: هر که نمازی را فراموش کند و بعد به یادش بیاید هر وقت که یادش آمد بخواند.

در اکثر منابع شیعه این قضیه به همین شکل وارد شده است و اکثر علماء شیعه آن را قبول دارند. ابن اثیر از علماء اهل تسنن می گوید این قضیه در بین علماء سنی شهرت دارد.

مرحوم شهید اوّل (از علمای بزرگ شیعه) در کتاب الذکری فرموده است: حکایت فوق را زراره به طور صحیح از امام باقر (علیه السّلام) نقل کرده و پس از نقل آن گوید: ندیده ام کسی این خبر را به عنوان عیب جوئی و نقص آن حضرت رد کند. 

مرحوم کلینی (از علمای بزرگ شیعه) در کتاب کافی از امام صادق نقل کرده که اعرج می گوید از امام صادق (علیه السلام) شنیدم که می فرمود: رسول خدا نماز صبحش به قضا ماند، خدا او را در خواب داشت تا آفتاب طلوع کرد و این رحمتی بود برای مردم، چون تا آن وقت اگر از مردم کسی نمازش به قضا می ماند مردم او را سرزنش کرده و می گفتند آیا به نمازت اهمیت نمی دهی. تا اینکه خواب آن حضرت سنّت و طریقه ای گردید تا اگر کسی نمازش قضا می شد در جواب مردم می گفت: کاری است که برای رسول خدا نیز پیش آمده است. پس خواب ماندن آن حضرت اسوه و رحمتی برای مردم شد و خدای سبحان بدین صورت به این امّت رحم کرد.

علامه مجلسی در بحارالانوار بعد از ذکر این قضیه فرموده است که ابن بکیر در موثقه خودش گفته است که پیامبر حتی یک سجده سهو نیز در طول نمازهای خود انجام نداد چون برای معصوم سهو و نسیان جایز نمی باشد. ولی این مسئله(یعنی قضا شدن نماز صبح پیامبر) از این بحث خارج است. چون پیامبر این مسئله را عمداً انجام داده است. این قضیه به امر خدا برای تعلیم امت و یا برای بعضی از مصالح بعید انجام شده است. چون حضرت در خواب نیز مثل بیداری به همه چیز عالم بوده و توجه دارد پس چطور ممکن است نماز را با علم به دخول و خروج وقت به قضا بگذارد. بلال هم مثل سایرین خسته بوده و ممکن بود در خواب بماند. مگر اینکه بگوئیم پیامبر در این لحظه و در این وقت مأمور به ترک نماز برای مصالحی با علم به دخول و خروج وقت بوده است. و به خاطر رحمت به این امت و تعلیم آنها مأمور به ترک نماز بوده است.

والا اگر مأمور به ترک نماز نبوده باشد، این مسئله با عصمت حضرت منافات دارد. به هر حال بعد از اینکه اکثر علماء این قضیه را نقل کرده و صحت آن را قبول کرده اند، در عین حال هیج کدام این قضیه را بر حضرت عیب و نقص ندانسته اند و آنها قضای این نماز را تابع یک سری مصالح و رحمت برای مردم دانسته اند.

در حالی که علمای شیعه معتقدند که فقط همین نماز از پیامبر قضا شده است ولی در روایات علمای اهل سنت آمده است که در یکی از روزهای خندق نماز خواندن برای حضرت پیامبر (صلّی الله علیه و آله) و اصحابش میسر نشد و نماز یک شبانه روز را یک جا در شب به جا آوردند. ولی در وسائل الشیعه به نقل از مجمع البیان نقل شده است که علی (علیه السلام) و پیامبر (صلّی الله علیه و آله) در لیله الهریر (خندق) نماز را با اشاره به جا آوردند و نماز قضا نشد و فقط یک بار و آن هم نماز صبح حضرت قضا شده است

عاشقان عیدتان میارک

آقاجان انتظار تابه کی؟......