عاشقان تسلیت

 

عالم همه خاک کربلا بایدمان 

پیوسته به لب خداخدا بایدمان

تا پاک شود زمین ز ابنای یزید 

همواره حسین مقتدا بایدمان

عاشورای حسینی تسلیت باد

دانستنیهایی از عاشورا

1)امام حسین (علیه السلام)در روز عاشورا پیوسته ومدام مشغول ذکر لا حول ولا قوه الا بالله بود.

2)امام حسین(علیه السلام ) صبح عاشورا با داشتن موذن مخصوص خودشان اذان گفتند.

3)عروس و دامادی که در روز عاشورا به شهادت رسیدند،وهب وهانیه نام داشتند.هانیه تنها زنی بود که در کربلا به شهادت رسید.

4)اولین زمینی که خداوند آن راقداست بخشید زمین کربلا بود.

5)اولین آبی که خداوند آن را قداست بخشید،آب فرات بود.

6)اولین شخصی که درشب عاشورا،اعلام یاری به ابا عبدالله (علیه السلام )کرد حضرت ابوالفضل (علیه السلام) بود.

7)اولین شهید از خاندان بنی هاشم درروز عاشورا حضرت علی اکبر (علیه السلام ) بود.

8)اولین شخصی که با تربت امام حسین نماز خواند امام سجاد (علیه السلام) بود.

دهه اول محرم ترک نشود...

فلسفه عزاداری چیست؟

فلسفه عزاداری چیست؟

مسئله انسان سازی، جامعه سازی و انتقال فرهنگ شیعی به نسل بعد، در مجالس امام حسین علیه السلام، قوی تر می باشد؛ زیرا ماهیت قیام امام حسین علیه السلام و نیز آموزه های تربیتی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی عاشورا، در رشد و بالندگی انسان و جامعه چشم گیر بوده و عناصر رویداد کربلا، مؤلفه های اساسی و اصلی را در ترسیم فرهنگ شیعی رقم زده است که توسط مراسم سوگواری به نسل بعد منتقل می شود. موارد زیر نیز می توانند حکمت عزاداری برای امام حسین علیه السلام تبیین کنند:

1. نوعی اعتراض به ظالمان زمان و حمایت از مظلومان جهان

2. عامل تقویت حس عدالت خواهی و انتقام جویی از ستمگران

3. زمینه ساز اجتماع شیعیان جهت پیروی و دفاع از حق. 

4. توجه به هدف قیام امام حسین علیه السلام که همانا احیاى ارزش‏هاى دینى و جلوگیرى از انحراف بود

5. زنده داشتن یاد و تاریخ پرشکوه نهضت حسینى

6. الهام بخش روح انقلابى و ستم ستیزى

7. پیوند عمیق عاطفى بین امت و الگوهاى راستین

8. اقامه مجالس دینى در سطح وسیع و آشنا شدن توده‏ها با معارف دینى

9. پالایش روح و تزکیه نفس

10. اعلام وفادارى نسبت به مظلوم و مخالفت با ظالم و ... . اما اصل عزادارى و سوگوارى از خود اهل بیت(علیهم السلام) است ولى چگونگى آن تا حدود زیادى با شیوه‏هاى قومى و ملى عجین شده است و این آمیزش تا زمانى که مشتمل بر خلاف شرع نباشد اشکالى ندارد.

داستان گریه و عزادارى پس از شهادت حضرت امام حسین(علیه السلام) از سوى امامان(علیهم السلام) داستان دامنه‏ دارى است. به مواردى اشاره مى‏شود:

1- امام چهارم(علیه السلام) که خود در کربلا شاهد مصائب دردناک امام حسین(علیه السلام) و یاران فداکار او بود و 23 سال داشت، پس از آن واقعه سوزناک تا زمانى که در قید حیات بودند یعنى مدت 34 سال طبق برخى روایات براى پدر و عزیزان خویش گریه و سوگوارى میکرد.

2 - گریه‏ هااى امام سجاد(علیه السلام) در سخت‏ترین شرایط علاوه بر جنبه عاطفى، یکى ازراه‏هاى مهم مبارزه و افشاگرى بود.

 2- امام صادق(علیه السلام) به ابوهارون مکفوف دستور میدهد مرثیه بسراید و آنگاه که وى مرثیه خود را میخواند و امام(علیه السلام) سخت گریه مى‏کند. متوجه میشود از گریه امام صادق(علیه السلام) زنانى که پشت پرده حضور داشته‏اند صداى خود را به گریه و شیون بلند کردند. 

3- امام رضا(علیه السلام) دعبل خزایى شاعر را در ایام سوگوارى حضرت حسین(ع) به حضور مى‏پذیرد به او عنوان یارى دهنده اهل‏بیت، خوش‏آمد میگوید و از وى می‏خواهد در روزهاى غم و اندوه اهل‏بیت؛ یعنى عاشورا در مورد مصایب جد خویش اباعبدالله(علیه السلام) مرثیه بسراید  در مورد سینه‏ زنى نیز برخى از منابع تاریخى نشان می‏دهد که وقتى بنى‏ هاشم براى اولین بار از مدینه به کربلا آمده و با کاروان اسراء در آن مکان برخورد نمودند به رسم عزادارى زنانشان دست به سینه می‏زدند.