یه مصطفی دیگه تربیت میکنم...

خوش به حال مادری که دغدغه اش تربیت سرباز برای امام زمانه مثل مادر شهید احمدی روشن که مهندس برای مولا تربیت کرد.

بعد شهادت مصطفی از مادرش پرسیدن حالا که بچه ات شهید شده میخوای چیکارکنی؟

دست زد رو شونه نوه اش وگفت یه مصطفی دیگه تربیت میکنم...

صبر کن...

خدا به سه طریق جواب میدهد:

میگوید بله وآنچه که خواسته اید را به شما میدهد.

میگوید نه وچیز بهتری را به شما میدهد.

میگوید صبر کن وبهترین را به شما میدهد.

                  

پناهگاه فاطمیان

کسی که حضرت معصومه (سلام الله علیها) را زیارت کند بهشت بر او واجب میشود.

بحار الانوار جلد48 صفحه 216

دو قورت ونیمش هم باقیه..

چون حضرت سلیمان (علیه السلام)بعد از مرگ پدرش داوود (علیه السلام)به رسالت و پادشاهی رسید از خداوند خواست که همه جهان و موجودات آن و همه زمین و زمان و عناصر چهارگانه و جن و پری را بدو بخشد. چون حکومت جهان بر سلیمان (علیه السلام) مسلم شد روزی از پیشگاه قادر مطلق خواست که اجازه دهد تمام جانداران را به صرف یک وعده غذا دعوت کند. حق تعالی او را از این کار بازداشت و فرمود: «رزق و روزی تمام جانداران عالم با اوست و سلیمان از عهده این کار بر نخواهد آمد. بهتر است زحمت خود زیاد نکند.»

ولی سلیمان(علیه السلام)  بر اصرار خود افزود و استدعای وی مورد قبول واقع شد و خداوند به همه موجودات زمین فرمان داد تا فلان روز به ضیافت بنده محبوبش بروند. سلیمان (علیه السلام) هم بی درنگ به افراد خود دستور داد تا آماده تدارک طعام برای روز موعود شوند. وی در کنار دریا جایگاه وسیعی ساخت و دیوان هم انواع غذاهای گوناگون را در هفتصد هزار دیگ پختند. چون غذاها آماده شد سلیمان بر تخت زرینی نشست و علمای اسرائیل نیز دور تا دور او نشسته بودند از جمله آصف ابن برخیا وزیر کاردان وی .

آنگاه سلیمان (علیه السلام) فرمان داد تا جمله موجودات جهان برای صرف غذا حاضر شوند. ساعتی نگذشت که ماهی عظیم‌الجثه از دریا سر بر آورد و گفت: «خدای تعالی امروز روزی مرا به تو حواله کرده است بفرمای تا سهم مرا بدهند.»

سلیمان (علیه السلام) گفت: «این غذاها آماده است مانعی وجود ندارد و هر چه می‌خواهی بخور.»

ماهی با یک حمله تمام غذاها و خوراکی‌های آماده شده را بلعید و گفت: یا سلیمان، سیر نشدم غذا می‌خواهم.

سلیمان(علیه السلام) چشمانش سیاهی رفت و گفت: «مگر رزق روزانه تو چقدر است؟ این طعامی بود که برای تمام جانداران عالم مهیا کرده بودم؟»

ماهی عظیم‌الجثه در حالی که از گرسنگی نای دم زدن نداشت به سلیمان گفت: «خداوند عالم روزی مرا روزی سه بار و هر دفعه سه قورت تعیین کرده است. الان من نیم قورت خورده‌ام و دو قورت و نیم دیگر باقی مانده که سفره تو برچیده شد.»

سلیمان (علیه السلام) از این سخن مبهوت شده و به باری تعالی گفت: «پروردگارا، توبه کردم. 

به درستی که روزی دهنده خلق فقط تویی...

چه انتظار عجیبی

تو برو خود را باش

عیب رندان مکن‌ای زاهد پاکیزه سرشت

که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش

هر کسی‌ آن دروَد عاقبت کار که کشت

به حق عمه ام زینب..

گناهی که بهتر از حسنه است

حکمت 46 نهج البلاغه

امام علی علیه السّلام (در نکوهش خود بینى) فرموده است:

سیّئه و بدى که تو را اندوهگین سازد (مانند دروغى که بگوئى و پشیمان شوى که چرا گفتى) نزد خدا بهتر است از حسنه و خوبى (مانند نماز خواندن یا روزه گرفتن) که تو را بخود بینى و سرفرازى وادارد (زیرا پشیمانى گناه را برطرف مى ‏نماید و خود بینى در حسنه گناهى است که آن را تباه مى‏ گرداند)

 

امام(علیه السلام) فرمود: کار بدى که تو را ناراحت مى سازد نزد خدا بهتر است از کار نیکى که تو را مغرور مى کند.

 

امام(علیه السلام) در این سخن کوتاه و پرمحتوا به نکته مهمى اشاره مى فرماید که در سیر و سلوک انسان به سوى خدا بسیار تأثیرگذار است. مى فرماید: «کار بدى که تو را ناراحت (و پشیمان) مى سازد نزد خدا بهتر است از کار نیکى که تو را مغرور مى کند»; (سَیِّئَةٌ تَسُوءُکَ خَیْرٌ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ حَسَنَة تُعْجِبُکَ).

دلیل آن روشن است، زیرا انسان معصیت کارى که از عمل زشت خود ناراحت مى شود به سوى پشیمانى و توبه و جبران آن گام بر مى دارد حال آنکه آن کس که از کار نیک خود مغرور مى گردد گامى به سوى ریاکارى بر مى دارد. توبه آثار شوم آن معصیت را مى شوید در حالى که غرور عُجب و ریا از کارهاى نیک، انسان را به پرتگاه گناهان کبیره مى کشاند.

در حدیثى از پیغمبر اکرم (ص)  مى خوانیم: «مَنْ رَأى أنَّهُ مُسىءٌ فَهُوَ مُحْسِنٌ; کسى که خود را بدکار مى داند او نیکوکار است».

معجزه جاوید

چ

آیا میدانید که ... بهترین نوشیدنی که در قرآن ذکر شده، شیر می‌باشد.

آیا میدانید که ... بهترین خوردنی که در قرآن ذکر شده، عسل می‌باشد.

آیا میدانید که ... در سوره نساء به قوانین ازدواج اشاره شده است.

آیا میدانید که ... آیه‏ ای که سر بریده امام حسین (علیه السلام) در شام تلاوت نمود، آیه 9 سوره کهف می‌باشد.

آیا میدانید که ... حضرت موسی (علیه السلام) داماد حضرت شعیب (علیه السلام) بود.

 آیا میدانید که.... بزرگ‌ترین سوره قرآن دارای 25500 حرف می‌باشد.

آیا میدانید که ... سوره اخلاص به نسب نامه خداوند معروف است.

آیا میدانید که ... حضرت ادریس (علیه السلام) اولین شخصی بود که لباس دوخت و خط نوشت.

آیا میدانید که ... به حیوانی که از طرف خدا وحی شد، زنبور بود. (آیه 68 سوره نحل)

آیا میدانید که ... صحیفه سجادیه به خواهر قرآن معروف است.

آیا میدانید که ... رودکی، ناصرخسرو و حافظ شاعرانی بودند که در نوجوانی حافظ کل قرآن بودند.



چرا خدا بعضی انسانها را بدبخت آفریده است؟

جواب این سوال در تعریف بدبختی و بیچارگی است. 

کسی که معاد را باور کرده و زندگی خود را منحصر به این دنیا نکرده و حیات اصلی را در عالمی دیگر می داند، چه چیزی را بدبختی می داند؟

وَ ما هذِهِ الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوانُ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ؛(عنکبوت/۶۴) زندگانى این دنیا چیزى جز لهو و لعب نیست. اگر بدانند، سراى آخرت سراى زندگانى است.

کسی که دنیا را مزرعه آخرت می داند، به نیکی دریافته که این دنیا، محل آسایش و استراحت نیست. بلکه میدانی برای عمل و تلاش است.

فرض کنید که مسابقه ای برگزار شده، و شرکت کنندگان باید مسیری بیست کیلومتری را بدوند، یک نفر با رنج و زحمت زیاد با سرعت به سمت انتهای مسیر می شتابد. در راه می بیند که یک عده نشسته اند و مشغول خوردن غذا هستند، عده دیگری نشسته اند و با یکدیگر گفتگو می کنند و ... آیا این دونده، هرگز خود را بدبخت و بیچاره می خواند؟ یا مسرور است که متوجه بهترین عمل شده و مشغول انجام آن است؟

با این نگاه آنچه در ابتدا اسم بدبختی به آن داده ایم، بستری برای رشد و تعالی می شود، تا آنجا که بدترین محیط ها، عالی ترین ثمرات را به بار می نشاند. خدای تعالی نیز بندگان را متفاوت آفریده و هر کدام از آنها را به شکلی مورد آزمایش و امتحان قرار می دهد:

در حدیثی قدسی از قول خدای تعالی آمده است: بعضى را کور و بعضى را بینا، بعضى را کوتاه قد و برخى را بلند قد، بعضى را زیبا و بعضى را زشت، بعضى را عالم و برخى را جاهل، بعضى را فقیر و بعضى را غنى کردم، بعضى را مطیع و برخى را عاصى، برخى را بیمار و عده‏اى را سالم، بعضى را زمین ‏گیر و برخى بدون عیب هستند.

همه این کارها لازمه خلقت بود. براى این که آن شخص سالم و بى ‏عیب به آن شخص معیوب نگاه کند و به خاطر سلامتى‌‏اش به من شکر و حمد بگوید. و یا آن که عیب‏ دار است به شخص سالم نگاه کند به من متوسل شود تا به او هم سلامتى بدهم. و همچنین به بلاى من صبر کند تا به او پاداش خوب بدهم. یا این که شخص غنى به فقیر نگاه کند به خاطر ثروتى که به وى داده ام به من حمد نماید، و یا شخص فقیر با دیدن شخص غنى از من ثروت بخواهد و یا این که مؤمن به کافر نگاه کند به خاطر هدایتى که داده‌‏ام به من حمد و سپاس گوید...