برخی گفته‌اند پیاده‌روی نوعی خودآزاری و به رنج افکندن خود است بنابراین عقلا قبیح است و از آنجا که حکم عقل و شرع یکی است، پیاده‌روی مشروع شمرده نمی شود.
پاسخ: حکم عقل در مواردی است که منجر به ایذای نفس باشد و عقلایی در کار نباشد، مثلا وارد آوردن جراحتی در بدن بدون دلیل ولی اگر هدف عقلایی مهمی در کار باشد عقل حکم به کار به طور مطلق ندارد عقل نیز رنج ها و مشتقات را برای دستیابی به اهداف خود تحمل می کند، پیاده روی زیارت حسینی گرچه با قدری سختی و رنج همراه است ولی خیر دنیا و آخرت در آن نهفته است و رنج اندک در برابر پاداشی بزرگ است.
