حاج آقای دولابی رحمة الله علیه:
امیدوارم نور فاطمه زهرا (س) همه شما را غرق کند. هر وقت یادش میکنید نور او با شماست.
نور، علم است، چراغ است. اگر چراغ را خاموش کنند با این که چشم داریم جایی را نمیبینیم. چشم تنها برای دیدن کافی نیست. نور هم لازم است. لذا نور فاطمه برای شما خیلی خوب است.
وقتی به آن خانم توجه کردی آن نور به مجلس شما میتابد. نور فاطمه زهرا خیلی صفا دارد. اگر ذکری از جمالش بشود، یکمرتبه میبینی که خورشیدی پیدا شد که تمام ظاهر و باطن و درون و بیرون را روشن کرد.
نور، آدم را زیبا میکند. « وَمَنْ لَمْ یَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِنْ نُورٍ - و خدا به هر کس نورى نداده باشد او را هیچ نورى نخواهد بود / النّور، 40»؛ وقتی نور نبود، چیزی نداریم. این نور، یعنی نور فاطمه، نور محمد و آل محمد (صلوات الله علیهم اجمعین). اینها همه نور خدا هستند؛ « اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ » نور همین است.
محمد و آل محمد(ص) مال آسمانها و زمینند و همه نور هستند. وقتی یادشان میکنیم آن خورشید، خودش را نشان میدهد و ما هم نور میگیریم و جزو نور آنها میشویم. وقتی چراغ روشن شد خیلی زیبا میشود. همه چیز را در قلب خود و با جان خود نگاه میکنی. هر چه حسن و زیبایی است آشکار میشود. آن نور، عیبها را هم کنار میزند. اصلا نور، ظلمتی باقی نمیگذارد.
ان شاء الله روز قیامت آن قدر به فاطمه زهرا (علیها السلام) علاقهمند هستیم که هر وقت آنها را گم کردیم، خودشان میآیند ما را در بغل میگیرند و میگویند: ما را ندیدی؟! از بس ما را دوست دارند
وقتی خدا را بیشتر از همه دوست بداری، حق آنها را میتوانی ادا کنی. طبق وظیفهات رفتار میکنی بدون هیچ زحمت. چون مولا بالای سر اوست و حواسش به اوست و آن هم حق کسی را ضایع نمیکند. این خیلی بینایی میآورد.
قدرت ندارم همه را تعریف کنم؛ ان شاء الله خودتان بیابید. آنچه را در قلبت مییابی خوب است، خیلی قشنگ است. با قلب و جانت معامله میکنیم کسی هم نمیفهمد.
(کتاب طوبی محبت – ص 56)