ملائکه وارد چه خانه‌هایی نمی‌شوند؟

خداوند فرشتگان را مأمورانی قرار داد که جهان را مدیریت کنند و طبیعتا هیچ‌کدام نمی‌تواند از مأموریت خود سرباز زنند. به عنوان نمونه فرشته‌ی مرگ نمی‌تواند به هیچ بهانه‌‌ای از ورود به یک خانه خودداری کرده و تکلیف خود را انجام ندهد. با این وجود در برخی روایات، اعلام شده است که فرشتگان(ظاهرا فرشتگان رحمت) وارد برخی خانه‌ها نخواهند شد:

خانه‌ای که در آن سگ، تصاویر اجسام(صاحب روح) و ظرفی که در آن ادرار می‌کنند.
خانه‌ای که در آن شراب و آلات موسیقی(طنبور و دایره) باشد، ملائکه داخل نمی‌شوند و دعای اهل منزل مستجاب نمی‌شود، و خدا برکتش را از آنان برمی‌دارد.
خانه‌ای که در آن انسان با حالت جنابت حضور داشته باشد.
خانه‌ای که در دم در آن خون باشد.‏

از مجموع این روایات برداشت می‌شود که فرشتگان رحمت، به منازلی که در آنها معصیت خد انجام شود و یا ساکنان آن از یاد خدا غافل‌اند، تمایل ورود ندارند.

همه چیز باید برای رضای خدا باشد...

سه ویژگی برجسته مومن

 

امام رضا (علیه السلام) فرمودند:

لا یَکُونُ الْمُؤْمِنُ مُؤْمِنًا حَتّى تَکُونَ فیهِ ثَلاثُ خِصال:1ـ سُنَّةٌ مِنْ رَبِّهِ. 2ـ وَ سُنَّةٌ مِنْ نَبِیِّهِ. 3ـ وَ سُنَّةٌ مِنْ وَلِیِّهِ. فَأَمَّا السُّنَّةُ مِنْ رَبِّهِ فَکِتْمانُ سِرِّهِ. وَ أَمَّا السُّنَّةُ مِنْ نَبِیِّهِ فَمُداراةُ النّاسِ. وَ أَمَّا السُّنَّةُ مِنْ وَلِیِّهِ فَالصَّبْرُ فِى الْبَأْساءِ وَ الضَّرّاءِ.

مؤمن، مؤمن واقعى نیست، مگر آن که سه خصلت در او باشد:سنّتى از پروردگارش و سنّتى از پیامبرش و سنّتى از امامش. امّا سنّت پروردگارش، پوشاندن راز خود است،امّا سنّت پیغمبرش، مدارا و نرم رفتارى با مردم است،امّا سنّت امامش، صبر کردن در زمان تنگدستى و پریشان حالى است.

نام هایی که برکت را به خانه می آورند....

چه نام‌هایی باعث افزایش برکت در خانه می‌شوند؟

در ارتباط با پرسش ابتدا دو مقدمه را مطرح می‌کنیم:

در معارف دینی یکی از عوامل افزایش رزق و روزی،رعایت تقوا معرفی شده است: «و مَنْ‏ یتَّقِ‏ اللَّهَ‏ یجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً» «وَ یرْزُقْهُ مِنْ حَیثُ لا یحْتَسِبُ‏»؛و هرکس تقوا را رعایت‌ کند، خداوند راه برون‌رفت از مشکلات را در اختیار او قرار خواهد داد و از جایى که گمانش را ندارد روزی‌اش می‌دهد.
از سوی دیگر، انتخاب نام نیکو برای فرزندان از توصیه‌های اولیای الهی است. امام علی(ع) در همین زمینه می‌فرماید: «حقّ فرزند بر پدرش آن است که نامش را نیکو قرار داده و او را باادب و آراسته بار آورد، و قرآن را به او بیاموزد».
از دو مقدمه‌ی بالا می‌توان نتیجه گرفت انتخاب هر نام نیکی که نشانی از شرک، بی‌ایمانی و دوری از ارزش‌های اسلامی نداشته باشد، می‌تواند مصداقی از مصادیق تقوا باشد و همان‌گونه که گفته شد، تقوا خود یکی از عوامل افزایش روزی خواهد بود، اما با این وجود واضح و روشن است که انتخاب نام‌ پیامبران و اولیای الهی، انتخاب برتری است؛ از این‌رو است که برخی روایات، انتخاب برخی نام‌های ویژه‌ای را پیشنهاد کرده و آن‌را از عوامل برکت در رزق برشمرده است:

رسول خدا (ص): «هیچ خانه‌ای نیست که نام محمد در آن باشد، مگر خداوند روزی آن خانه را وسیع گرداند».
امام کاظم(ع): «در خانه ه‏ایى که در آن نام‌های محمّد، احمد، على، حسن، حسین، طالب، عبدالله و فاطمه باشد، فقر وارد نمىشود».
البته همان‌گونه که گفته شد؛ هر نام نیکی که با موازین دینی ناهم‌خوانی نداشته باشد، رفتاری تقوامدار بوده و قابل پذیرش است.  

 

دوست واقعی برادرش را در سه حالت حفظ میکند....

توسلات خیلی اثر دارد

آیا امام علی(ع) تمام نمازهای صبح خود را با غسل جنابت خوانده و نیز آیا ازدواج موقتی با خواهر خلیفه دوم داشته است؟

 

 آیا امام علی(ع) تمام نمازهای صبح خود را با غسل جنابت خوانده و نیز آیا ازدواج موقتی با خواهر خلیفه دوم داشته است؟
پرسش
آیا این‌که گفته شده؛ امام علی تمام نمازهای صبح خود را با غسل جنابت خوانده و یا آن‌حضرت با خواهر عمر ازدواج موقت کرد، درست است؟
پاسخ اجمالی
گفتاری در فضای مجازی نقل شده است که به صورت خلاصه این‌گونه می‌باشد: «امیر مؤمنان علی(ع)، فضیلت نکاح و متعه را بیان می‌فرمود، تا به جایی رسید که فرمود: من از روزی که به تکلیف رسیده‌ام تا حال یک شب بی‌زن نخوابیده‌ام، در باقی عُمر هم یک شب بی‌زن نخواهم خوابید. عُمَر حاضر بود و با خود خیال کرد که با این ادعای او، می‌توانم علی را دروغگو نشان دهم و دروغ او را بر مردم ظاهر گردانم، علی را به خانه خود دعوت می‌کنم تا به مردم نشان دهم که او دروغ گفته است. اما همان شب خواهر عمر خود را تسلیم امام می‌کند و امام او را می‌پذیرند». یک‌بار خواندن این گفتار، همه مسائل را برای انسان آشکار می‌کند و دیگر نیازی به بحث از جزئیات نیست؛ اما به صورت کلی باید گفت:
1. بخش دوم این گفتار با اندکی تفاوت در کتاب «أنوار نعمانیه» تألیف محدث جزائری با عبارت «یحکی» نقل شده است،اما هیچ سندی برای آن، ذکر نکرده است؛ ‌زیرا این کتاب -علاوه بر اشکالات متعددی که بر آن شده- از کتاب‌های متأخر بوده و بدون ذکر سند نمی‌توان روایاتش را پذیرفت.
2. وجود اشکالات محتوایی بسیار زیاد بر این گفتار، مخصوصاً در بخش اول آن، ظن به دروغ و جعلی بودن آن‌را به یقین تبدیل می‌کند و اساساً فرض این‌که در طول زندگی یک انسان جنگ‌جو مانند امام علی(ع)، حضرتشان بتواند حتی یک شب بدون همسر نخوابد، ‌فرضی خلاف واقع بوده و هر شخصی به بطلان آن پی می‌برد.
البته روایاتی وجود دارد که در آنها پیامبر(ص) و ائمه اطهار دستور داده‌اند؛ انسان ازدواج کند و وقتی مسلمان به دورانی رسید که باید در آن ازدواج کند، حتی یک شب نیز  مجرّد نماند، امام صادق(ع) می‌فرماید: «شخصی به پیش پدرم امام باقر(ع) آمد. پدرم به او گفت: آیا زن داری؟ شخص گفت: نه  امام فرمود: دوست ندارم تمام دنیا و آنچه در آن است از آن من باشد و من شبی را بخوابم در حالی‌که هیچ همسری ندارم. دو رکعت نماز انسان ازدواج کرده بهتر از مردی است که شب را به عبادت و روز را به روزه بگذراند [ولی ازدواج نکرده باشد]. سپس پدرم هفتاد دینار به او داد تا ازدواج کند».
البته عبارت «إِنِّی أَبِیتُ‏ لَیْلَةً لَیْسَ‏ لِی زَوْجَةٌ» اشاره به برتری تأهل داشته و این‌که طبیعی است انسان متأهل در بیشتر شب‌ها دسترسی به همسر خود دارد. نه این‌که هر شب عمل زناشوئی را انجام دهد.

 

تحقق رویا