اگر دنیا را به او دهند سیر نگردد

تا عهد تو دربستم...

 

ای مهر تو در دل ها وی مهر تو بر لب ها

وی شور تو در سرها وی سر تو در جان ها

تا عهد تو دربستم عهد همه بشکستم

بعد از تو روا باشد نقض همه پیمان ها

تا خار غم عشقت آویخته در دامن

کوته نظری باشد رفتن به گلستان ها

آن را که چنین دردی از پای دراندازد

باید که فروشوید دست از همه درمان ها

عارفانه ای کوتاه از سعدی شیرازی 

آیا انحصار یاران حضرت مهدی(عج) به 313 نفر یک نوع تبعیض نیست؟

 باید توجّه داشت که یاران حضرت، منحصر در ۳۱۳ نفر نیست؛ زیرا حضرت، دارای سه گروه یار است :

 گروه اول آنان، ۳۱۳ نفرند. اینان، فرماندهان و بزرگان لشکر حضرت محسوب میشوند و موالیان ایشانند. طبیعی است که هر لشکر، تعدادی محدود فرمانده دارد و بقیه، تحت نظر اینان در لشکر حضرت بهسر می برند و امام را یاری میکنند. پس این نوع انحصار، تبعیض نیست، با توجه به این که یاران گروه دوم را لشگر ده هزار نفری و یاران گروه سوم را عموم مؤمنان تشکیل میدهند.

 گفتنی است که دلیل خاصی در این که چرا یاران گروه اول ۳۱۳ نفر هستند وارد نشده است. شاید بتوان گفت: این که تعداد یاران امام مهدی همچون یاران پیامبر اکرم در جنگ بدر ۳۱۳ نفر است برای آن است که یاد و خاطره جنگ زیبای بدر زنده شود. جنگی که مسلمانان عده کمی بودند با تجهیزات نامناسب، و فقط تکیه بر خدا داشته و با ایمان وارد معرکه جنگ شدند. هدف حفظ اسلام و دین بود.

 امداد‌های خاص و ویژه الهی نازل شد، چنانچه در ابتدای سوره انفال (آیات ۷-۱۴) به آن اشاره شده است. جنگی که همه گروه‌های مسلمان آن زمان، در آن حضور داشتند. افراد سپاه از همه اقشار و سنین مختلف تشکیل شده بود و پیروزی قاطع مسلمانان در آن رقم خورد و بسیاری از سران مشرک و کافر سپاه مکه کشته شدند.

 

یه مصطفی دیگه تربیت میکنم...

خوش به حال مادری که دغدغه اش تربیت سرباز برای امام زمانه مثل مادر شهید احمدی روشن که مهندس برای مولا تربیت کرد.

بعد شهادت مصطفی از مادرش پرسیدن حالا که بچه ات شهید شده میخوای چیکارکنی؟

دست زد رو شونه نوه اش وگفت یه مصطفی دیگه تربیت میکنم...

صبر کن...

خدا به سه طریق جواب میدهد:

میگوید بله وآنچه که خواسته اید را به شما میدهد.

میگوید نه وچیز بهتری را به شما میدهد.

میگوید صبر کن وبهترین را به شما میدهد.

                  

پناهگاه فاطمیان

کسی که حضرت معصومه (سلام الله علیها) را زیارت کند بهشت بر او واجب میشود.

بحار الانوار جلد48 صفحه 216

دو قورت ونیمش هم باقیه..

چون حضرت سلیمان (علیه السلام)بعد از مرگ پدرش داوود (علیه السلام)به رسالت و پادشاهی رسید از خداوند خواست که همه جهان و موجودات آن و همه زمین و زمان و عناصر چهارگانه و جن و پری را بدو بخشد. چون حکومت جهان بر سلیمان (علیه السلام) مسلم شد روزی از پیشگاه قادر مطلق خواست که اجازه دهد تمام جانداران را به صرف یک وعده غذا دعوت کند. حق تعالی او را از این کار بازداشت و فرمود: «رزق و روزی تمام جانداران عالم با اوست و سلیمان از عهده این کار بر نخواهد آمد. بهتر است زحمت خود زیاد نکند.»

ولی سلیمان(علیه السلام)  بر اصرار خود افزود و استدعای وی مورد قبول واقع شد و خداوند به همه موجودات زمین فرمان داد تا فلان روز به ضیافت بنده محبوبش بروند. سلیمان (علیه السلام) هم بی درنگ به افراد خود دستور داد تا آماده تدارک طعام برای روز موعود شوند. وی در کنار دریا جایگاه وسیعی ساخت و دیوان هم انواع غذاهای گوناگون را در هفتصد هزار دیگ پختند. چون غذاها آماده شد سلیمان بر تخت زرینی نشست و علمای اسرائیل نیز دور تا دور او نشسته بودند از جمله آصف ابن برخیا وزیر کاردان وی .

آنگاه سلیمان (علیه السلام) فرمان داد تا جمله موجودات جهان برای صرف غذا حاضر شوند. ساعتی نگذشت که ماهی عظیم‌الجثه از دریا سر بر آورد و گفت: «خدای تعالی امروز روزی مرا به تو حواله کرده است بفرمای تا سهم مرا بدهند.»

سلیمان (علیه السلام) گفت: «این غذاها آماده است مانعی وجود ندارد و هر چه می‌خواهی بخور.»

ماهی با یک حمله تمام غذاها و خوراکی‌های آماده شده را بلعید و گفت: یا سلیمان، سیر نشدم غذا می‌خواهم.

سلیمان(علیه السلام) چشمانش سیاهی رفت و گفت: «مگر رزق روزانه تو چقدر است؟ این طعامی بود که برای تمام جانداران عالم مهیا کرده بودم؟»

ماهی عظیم‌الجثه در حالی که از گرسنگی نای دم زدن نداشت به سلیمان گفت: «خداوند عالم روزی مرا روزی سه بار و هر دفعه سه قورت تعیین کرده است. الان من نیم قورت خورده‌ام و دو قورت و نیم دیگر باقی مانده که سفره تو برچیده شد.»

سلیمان (علیه السلام) از این سخن مبهوت شده و به باری تعالی گفت: «پروردگارا، توبه کردم. 

به درستی که روزی دهنده خلق فقط تویی...

چه انتظار عجیبی

تو برو خود را باش

عیب رندان مکن‌ای زاهد پاکیزه سرشت

که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش

هر کسی‌ آن دروَد عاقبت کار که کشت

به حق عمه ام زینب..